Een spirituality.com chat presenteert een chat met Michelle Boccanfuso Nanouche, practitioner en leraar van Christian Science uit de Verenigde Staten die nu in Parijs, Frankrijk, woont. Zij antwoorde op vragen van bezoekers op de website over het onderwerp 'Gebed over kanker'. Voordat ze fulltime in de praktijk van Christian Science-genezing ging werken, was Michelle negen jaar lang een Christian Science-verpleegster. Dit uittreksel is bewerkt voor de leesbaarheid. Om de hele chat te lezen en/of te beluisteren, ga naar www.spirituality.com/chats/cancer.
Is er een verschil tussen de antwoorden die je geeft voor het genezen van kanker en de antwoorden die ik nodig heb voor het genezen van een andere ziekte? Deze twee ziekten lijken, wanneer ze zich in een vergevorderd stadium bevinden, ongeneeslijk. Wat kan ik doen om genezen te worden?
Je zult zien dat er achter de meeste gevallen een onderliggende overeenkomst schuilgaat. We hebben te maken met het idee dat we of een ingebouwde fout of kwetsbaarheid hebben, of geloven dat we stoffelijk zijn in plaats van geestelijk – of dat we als Gods schepping een soort geestelijk-stoffelijk mengsel zijn. Dus ik zou nee moeten zeggen op de eerste vraag. Als we het hebben over genezing in Christian Science, hebben we het in wezen over de wetten van God die in werking zijn en ons veilig houden. En dat is niet het uitzoeken hoe we de specifieke verwarring, overtuiging of angst voor een bepaald aspect van sterfelijkheid kunnen ontkrachten door het de naam van de een of andere ziekte te geven.
Mijn schoondochter lijkt kwetsbaar te zijn voor het geloof in erfelijkheid en de onvermijdelijke verschijning van kanker. Hoe kan ik het beste bidden om haar geestelijke identiteit en die van mijn kleinkinderen te ondersteunen?
Ik heb zelf te maken gehad met een knobbeltje in mijn borst. Mijn moeder verloor een borst aan kanker, mijn tante verloor eerst een borst en daarna haar leven aan borstkanker. Erfelijkheid was dus zeker een angst die zwaar op mijn gedachten drukte. Het zegt eigenlijk dat we niet zozeer verwant zijn aan degenen van wie we houden, maar aan de ziekten van degenen van wie we houden. Over dit onderwerp moest ik heel diep nadenken over wie ik echt geloof dat ik ben. Mijn gebed en studie gaven mij het inzicht dat mijn geestelijke link niet van iets of iemand komt en dat ik mezelf niet zag op een sterfelijke tijdlijn met een begin en een einde.
In gebed over dat onderwerp wil je wellicht enige gedachten wijden aan onsterfelijkheid, wat het betekent om onsterfelijk te zijn – wat eeuwigheid en eeuwig zijn werkelijk betekenen. Ik ontdekte in mijn eigen ervaring, dat een beter begrip van mijn eigen onsterfelijkheid als een geestelijke weerspiegeling van het goddelijk Leven, God, uiteindelijk mijn gevoel van kwetsbaarheid of een gevaarlijke verbinding met mijn familie door stoffelijke moleculen, door DNA en door diagnoses, uitwiste. En dit geestelijk begrip kan iedereen van de sterfelijke tijdlijn verwijderen – het begrijpen van eeuwigheid betekent tijd zonder einde – en maakt eeuwigheid een diepzinnige ervaring in plaats van een laterale lijn van het ene naar het andere einde van het zijn.
We leven allemaal altijd in het nu, één met heel Gods schepping. Die geestelijkheid stelt ons in staat om onze wortels te vinden, die ons naar de eeuwige diepten leiden van wie we werkelijk zijn en ons tegelijkertijd door de inspiratie van dit moment te bevrijden en ons ware zelf te zijn. Dat is wat onsterfelijkheid betekent. Onsterfelijkheid is niet iets dat in de toekomst ligt of een verlengstuk van het heden; het is een dieper besef van het nu dat volledige vrijheid inhoudt.
Wat als het een persoon betreft die eerder kanker heeft gehad en deze is teruggekomen?
Ik denk dat we in dit geval te maken hebben met een zwakke plek, een gevoel van of geloof aan kwetsbaarheid. Er is een passage in Wetenschap en Gezondheid die onmiddellijk in me opkomt: "De goddelijke Wetenschap van de mens is tot één samenhangend weefsel geweven, zonder naad of scheur" (blz. 242).
De reden dat ik van deze specifieke passage houd, is dat hij verwijst naar "samenhang" of de toestand om volledig bij elkaar te worden gehouden en onze perfecte vorm te behouden, zonder zwakke plek. Als je erover nadenkt, is een broeknaad een ingebouwde zwakke plek. En een scheur is het beeld van een zwakke plek of een kwetsbaarheid, die het resultaat is van een schok of een gebeurtenis uit het verleden.
Dus genezing bestaat in werkelijkheid uit het terugkeren naar het begrijpen dat er geen moment is, waarop we ooit een zwakke plek hebben gehad. Er is geen moment, waarop ons geestelijk wezen het kan begeven, kan verslijten, een wond kan hebben die opnieuw geopend dreigt te worden.
Het hele concept van DNA: voorgeprogrammeerd te zijn om een gevaarlijke ziekte onder de leden te hebben en het denkbeeld dat een voorbestemd probleem latent op de achtergrond wacht, kan onmiddellijk worden vervangen door het feit dat we voorgeprogrammeerd zijn en worden bestuurd door wat God zegt en weet over Zijn schepping op dit moment. En het is geen oud nieuws, niet iets dat we al een lange tijd wisten, maar iets wat er nu, op dit moment over ieder van ons bekend is. Onze goddelijke natuur houdt ons volkomen veilig. We zijn geprogrammeerd om heel en gezond te zijn.
Conventionele wijsheid zegt meestal dat de beste manier om kanker te voorkomen of te overleven is door vroege opsporing. Hoe gaat Christian Science om met deze gedachte?
Als ik denk aan vroege opsporing, denk ik aan wat het betekent om een geestelijke detective te zijn. Preventieve zorg vanuit welke hoek dan ook, houdt in dat je weet waar je naar kijkt en wat je zoekt.
In de Bijbel lezen we dat God ons een naam geeft en onze naam kent (zie Jesaja 40:26). En als ik denk aan vroege opsporing, helpt het echt om te weten wat geestelijk waar is over Gods schepping. Het is als, hoe herken je het kind dat op Halloween aan je deur komt, ook al is hij misschien verkleed? Je kent hem, omdat je hem kent zoals hij werkelijk is. En dus, zelfs als er een soort griezelig masker aan je wordt vertoond, kun je zien wie en wat dat kind werkelijk is. Als ik aan opsporing denk, denk ik aan het begrijpen van onze geestelijke identiteit.
Er lijkt nu een grote media golf over het onderwerp te zijn. Zou een snel gebed om ons en onze dierbaren ter plekke te beschermen — of het nu gaat om tv, media of zelfs als we aan het winkelen zijn — niet op zijn plaats zijn?
Ik denk dat je gelijk hebt. De onzelfzuchtigheid van dergelijk gebed is heel krachtig, omdat het niet alleen gaat om de vraag: "Wat moet ik weten om mij en de mijnen veilig te houden?" Het is de gelegenheid om je hart open te stellen en iedereen in de samenleving, die te maken heeft met deze beelden en de angst die de media veroorzaakt, in gebed te omarmen en op te heffen.
Hoe behandel je de angst voor kanker?
Ik denk dat ik deze vraag het beste kan beantwoorden door mijn ervaring: Hoe ben ik omgegaan met de angst voor kanker?
Toen ik in het begin te maken kreeg met de knobbel in mijn borst en veel pijn had, merkte ik dat de pijn evenredig leek aan de angst – hoe banger ik was, hoe meer pijn ik had. Ik belde een Christian Science-practitioner en vroeg haar om met mij en voor mij te bidden en mij van deze angst te bevrijden. Ze merkte op dat als je droomt dat je wordt achtervolgd door een beer, je probleem niet de beer is, maar het wakker worden uit die droom. Ze moedigde me aan om in plaats van tegen het probleem te vechten en de angst te bestrijden, om wakker te worden uit dit geloof dat ziekte op dat moment macht had; en te begrijpen dat in werkelijkheid op dat moment het feit dat God me liefhad, het krachtigste was.
Wat ze nooit had kunnen weten, was dat ik een paar maanden eerder terugkerende dromen had gehad over een beer die me achtervolgde. En in elk van deze dromen zou de beer me bijna vangen, voordat ik in koud zweet wakker werd. Op een nacht had ik weer een berendroom, maar deze keer was ik de beer te slim af. Ik slaagde erin om aan de andere kant van een rivier te komen en rende heel hard om weg te komen van de beer. Ik was aan het winnen en toen werd ik wakker. Ik was zo boos, omdat ik dacht: "Ik ben de beer aan het verslaan en ik kom niet eens te weten hoe het verhaal afloopt?" En dus lag ik daar en dwong mezelf weer te gaan slapen, zodat ik verder kon dromen en kon vieren dat ik deze beer te slim af was en had verslagen. Na ongeveer vijf minuten proberen mezelf in slaap te krijgen, dacht ik plotseling: "Wat ben je aan het doen? Het was een droom! Er was geen beer!"
Het was een van die verbazingwekkende momenten, waarop je beseft dat zelfs de wens om te weten hoe het verhaal zou aflopen, deel uitmaakt van hetzelfde pakket. Het geheel is een illusie. Het was een enorme stap voorwaarts om me te realiseren dat angst werd gevoed door de illusie. Toen ik eenmaal begon te protesteren dat dit geloof een realiteit was, waarmee ik moest strijden, verloor de angst zijn greep op me. Ik had nog steeds symptomen en ik had nog steeds problemen en zaken die ik geestelijk wilde en moest begrijpen, maar dit was een enorme stap voorwaarts in het loslaten van de angst. Ik was een illusie aan het overmeesteren, niet aan het vechten met een ziekte. Ik was me bewust van mijn gezondheid. Ik was niet aan het worstelen om een probleem op te lossen, waarna ik de angst kon loslaten. De angst was het eerste dat verdween.
Ik wil daar nog één ding aan toevoegen. Er is een fantastisch citaat in Psalmen dat voor mij een rots in de branding is geworden. Er staat: "Daar zijn zij door angst bevangen, maar er was niets angstwekkends" (53:6). Daar ben ik blij mee. Voor mij spreekt dat tot 'berendromen'.
Als iemand zich lijkt te hebben geïdentificeerd met een zogenaamde ongeneeslijke ziekte, hoe kan hij zich dan losmaken van het geloof, het mesmerisme doorbreken en Gods liefde aanvaarden die geneest?
Wat mij opvalt in die vraag, is het idee van fatalisme – het idee dat ziekte onvermijdelijk is, dat iedereen ergens aan moet sterven. En ik geloof dat ons uitgangspunt eigenlijk moet zijn om de eeuwigheid te begrijpen – en wat een enorm geschenk de eeuwigheid van Gods liefde is. Dit idee dat ziekte onvermijdelijk is, komt voort uit het geloof dat we ons op een sterfelijke tijdlijn bevinden, een soort tijdlijn van "geboren worden en dan het beste doen dat we kunnen tot we sterven", waarna, als we geestelijke wezens zijn geworden, we misschien eeuwig zullen leven.
In feite hebben we altijd bestaan en zullen altijd bestaan. In ons leven leren we allemaal om hier steeds meer aan toe te geven. We leren allemaal ons aan de goddelijke Liefde over te geven. We zijn allemaal aan het leren hoe de liefde die God voor ons heeft, te accepteren, hoe te accepteren wat eeuwig zijn betekent. Maar het is geen dagelijkse strijd om Liefde ons te laten liefhebben, of om onszelf beminnelijk te maken, of het vermogen in onszelf te scheppen om onsterfelijk te worden, of de eeuwigheid te manifesteren. Daar is niemand van ons ooit mee opgezadeld. Als kinderen van God weerspiegelen we Hem eenvoudig.
Ik heb mezelf nu door twee vormen van kanker heen geholpen door gebruik te maken van Wetenschap en Gezondheid, maar ben er beide keren niet in geslaagd om totale genezing te manifesteren. Wat doe ik verkeerd?
Waar deze geestelijke reis je ook mag brengen, ik ben dankbaar om te horen dat je volhoudt en je dit uitwerkt met je Vader-Moeder God. Wat nuttig kan zijn bij het nemen van je volgende stap, is de prachtige definitie van gezondheid in Mary Baker Eddy’s Rudimental Divine Science [Elementaire Goddelijke Wetenschap] te overwegen. Ze schreef: "Gezondheid is het bewustzijn van de onwerkelijkheid van pijn en ziekte; of liever, het absolute bewustzijn van harmonie en van niets anders" (blz. 11).
Ik realiseer me dat het makkelijk praten is om gezondheid te omschrijven wanneer je er absoluut bewust van bent, dat alles geweldig is. Je voelt je goed, alles ziet er goed uit en het is makkelijk om dat te zien als een gezonde staat waar harmonie en niets anders gaande is. Maar we kunnen ook aanspraak maken op gezondheid als we ons ervan bewust zijn dat pijn en ziekte geen werkelijke toestand van Gods schepping zijn – zelfs wanneer ze duidelijk aanwezig lijken te zijn. Het is gelijk aan die droom van achtervolgd te worden door een beer. Zelfs op het moment dat de droom helemaal waar lijkt, is het nog steeds zinsbedrog over wie we zijn en wat er werkelijk in ons wezen omgaat.
Kun je enkele ervaringen aanreiken over het delen van de genezende waarheden van Christian Science met mensen die onder conventionele medische behandeling voor kanker zijn?
Ik heb met vrienden gesproken, die weinig of niet bekend waren met de genezende kracht van Christian Science en sommigen van hen beschouwden zichzelf als atheïst. Toch breekt de woordenschat van Liefde altijd door. Ik merkte dat het niet zozeer de woorden zijn, maar meer de liefde achter die woorden, die de communicatie kracht verleent.
Wat woorden betreft, herinner ik me echt geen specifieke gesprekken, maar ik kan in het algemeen zeggen, dat je in de communicatie met personen die met een probleem worstelen, moet begrijpen dat de belangrijkste zaken waarmee je te maken hebt, waarschijnlijk angst en spijt zijn. Als je daarop reageert, is het gewoon die zachtmoedigheid van denken, die kracht van het weten dat Gods liefde in staat is om door te breken en gevoeld te worden. We kunnen ons in werkelijkheid nooit in een plaats of toestand bevinden waar dat licht van Liefde niet wordt gevoeld. En door bereid te zijn om in het licht van Liefde te verblijven en ervan te getuigen, kunnen zachte woorden en soms sterke, heldere en directe woorden op de juiste manier en op het juiste moment duidelijkheid verschaffen.
Moet gebed om kanker te genezen een specifiek soort kanker aanpakken, zoals borstkanker versus leukemie, enz.?
Toen Mary Baker Eddy sprak over bidden voor anderen, gaf ze aan dat het belangrijk is om de angst van de patiënt aan te pakken. Er is dus geen generieke behandeling voor borstkanker, huidkanker of verschillende andere soorten ziekten. Wat we in gebed behandelen, zijn gedachten, het verwijderen van de specifieke angst die een individuele patiënt aanvalt. Er is dus geen formule voor de behandeling van borstkanker. Ons gebed is gewoon te begrijpen, dat er niets groter is, niets dat meer invloed of macht kan uitoefenen, dan Gods liefde voor Zijn schepping.
Als de genezing traag verloopt en niets lijkt te helpen, wat doen we dan?
Bidden. Weet je, bidden is een gesprek. Als je een gesprek hebt met je beste vriend en je lijkt in dat gesprek nergens te komen, dan is dat niet het moment om te stoppen. Het is misschien het moment om te onderzoeken of we meer praten dan luisteren of hoe we het gesprek moeten insteken, maar het is niet het moment om te zeggen: "Oké, dan zijn we gewoon geen vrienden meer." In mijn eigen ervaring als ik nergens kom, denk ik vaak dat dit het resultaat is van het feit dat ik veel meer praat dan luister in mijn gesprek met God.
Wat ik dan nuttig vond om weer op het goede spoor te komen, is een exemplaar van Wetenschap en Gezondheid te pakken en fris te beginnen met het voorwoord, dat het onderliggende thema voor de rest van de hoofdstukken uiteenzet. Begin bij het begin en lees het met een gevoel van "Wat heb je me vandaag te vertellen?"
Met de teksten die we het beste kennen, die we ontelbare keren hebben gelezen, kunnen we soms in de verleiding komen om ze simpelweg van onze lijst af te vinken, denkend: "O ja, ik weet wat dat betekent. Ja, dat heb ik eerder gelezen. O, ik heb dat al begrepen of ik had 20 jaar geleden een ervaring waarbij ik wist wat dat betekende" en we slaan die teksten gewoon over. We zitten misschien niet in dat gevoel van stuwkracht of vernieuwing over wat we lezen, maar er is absoluut geen enkele verklaring in Wetenschap en Gezondheid die niet volledig in staat is om een elke aandoening op elk moment te genezen. We zijn niet op zoek naar een magische verklaring, maar luisteren naar wat God ons heeft te zeggen, hoe die Waarheid vandaag met ons hart communiceert en wat het op dit moment betekent.
Hoe bid je voor een familielid dat lijdt aan een aandoening die als ongeneeslijk wordt beschouwd, terwijl alle anderen uitweiden over het idee van een naderende dood?
Als we het over een familielid hebben, neigt dat een gevoel van kwetsbaarheid op te roepen, omdat we van ze houden, ze kennen en bijzonder meeleven. Maar of je nu te maken hebt met een familielid of net over iemand in de krant hebt gelezen, elke keer dat je wordt geconfronteerd met het geloof dat er een of andere wet is die lijden legitimeert en dat daar niet aan te tornen valt, moeten we dat volgens mij mentaal in gebed verwerpen – ertegen in opstand komen, net zo krachtig voor een familielid dat wordt misleid als voor iemand over wie we in de krant hebben gelezen die wordt misleid.
Het is meer dan alleen gerechtvaardigde verontwaardiging. Het is gebed dat voortkomt uit de erkenning dat ongegronde misleiding – zoals een diagnose stellen dat iets ongeneeslijk is – geen invloed kan hebben op een geestelijk idee. Het maakt niet uit hoeveel andere stemmen er in een kamer spreken, in het heiligdom van je eigen bewustzijn kan jouw stem worden gehoord en jouw gebed worden gevoeld.